Niedziela Palmowa

Niedziela Palmowa jest dniem upamiętniającym „triumfalny wjazd” Jezusa do Jerozolimy, dokładnie tydzień przed jego zmartwychwstaniem. Około 450-500 lat przed tymi wydarzeniami, prorok Zachariasz prorokował, „Wesel się bardzo, córko syjońska! Wykrzykuj, córko jeruzalemska! Oto twój król przychodzi do ciebie, sprawiedliwy on i zwycięski, łagodny i jedzie na ośle, na oślęciu, źrebięciu oślicy” (Księga Zachariasza 9.9).

Ewangelia Mateusza (21.7-9) opisuje wypełnienie się tego proroctwa: „Przywiedli oślicę i źrebię i włożyli na nie szaty, i posadzili go na nich. A wielki tłum ludu rozpościerał swe szaty na drodze, inni zaś obcinali gałązki z drzew i słali na drodze. A rzesze, które go poprzedzały i które za nim podążały, wołały: Hosanna Synowi Dawidowemu! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim. Hosanna na wysokościach!” Wydarzenia te miały miejsce w niedzielę, tydzień przed ukrzyżowaniem Jezusa. Na pamiątkę tych wydarzeń świętujemy Niedzielę Palmową. Nazwa Niedziela Palmowa odnosi się do gałązek palmowych, którymi wyścielano drogę którą przemierzał Jezus na oślicy, wjeżdżając do Jerozolimy”. Jezus wjechał do tego miasta, tylko po to, aby dokonać paschalnego misterium. Zwyczaj święcenia palm pochodzi z XI wieku. O uroczystym wjeździe Pana Jezusa do Jerozolimy piszą wszyscy czterej Ewangeliści. Samo to świadczy, jak wielką rangę przywiązują do tego wydarzenia z życia Jezusa Chrystusa. Niedziela Palmowa otwiera przed nami perspektywę Wielkiego Tygodnia. Jest to czas bezpośrednio poprzedzający Święta Wielkanocne. Początkowo sam post przed Wielkanocą trwał zaledwie 3 dni. Z czasem wprowadzono okres 40-dniowego postu i wyróżniono Wielki Tydzień. Na treść wydarzeń Wielkiego Tygodnia składają się triumfalny wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy w Niedzielę Palmową, ostatnie dyskusje Chrystusa z Sanhedrynem w świątyni, przepowiednie Chrystusa o zburzeniu Jerozolimy i o końcu świata, Ostatnia Wieczerza i Męka Pańska, wreszcie chwalebne Zmartwychwstanie. Obrzędy liturgiczne tych dni są tak wkomponowane, aby ułatwić odtworzenie tych wypadków, bezpośrednio związanych z tajemnicą odkupienia rodzaju ludzkiego, pobudzić do refleksji i wielkiej wdzięczności, doprowadzić do pojednania się w sakramencie Pokuty, odnowić w Kościele pierwotną gorliwość w służbie Bożej. Tylko Chrystus jest naszym zbawieniem, w Nim jest życie i zmartwychwstanie. Tylko ten dostąpi zbawienia, „kto pójdzie za Nim” kto na serio zaufa Jemu bezgranicznie, „bo godny zaufania jest Ten, który dał obietnicę”. Wjedźmy razem z Jezusem do Jerozolimy i oddajmy Mu pokłon, bo tylko On jest prawdziwym Królem i Mesjaszem, który przychodzi w imię Pańskie. Każdy z nas otrzymał od Boga czas, aby pokutować za grzechy i przezwyciężać własną słabość. Wspominając dzisiaj uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, starajmy się tak rozważać Słowo Boże, aby w poniżeniu Jezusa dostrzec potęgę Jego odkupieńczej miłości, która nas wszystkich zbawia.

Dotknijmy dzisiaj tajemnicy Bożego Miłosierdzia i niezgłębionej tajemnicy Bożej Miłości w Sakramencie Pokuty. Niech Rok Bożego Miłosierdzia dopomoże jeszcze bardziej zrozumieć naszą wiarę i pomoże nam wcielić w codzienne życie Ewangelię Chrystusa. Chciejmy ofiarować Bogu i zarazem sobie samemu zbawienny czas Wielkiego Tygodnia. Chciejmy uczestniczyć w tegorocznych obrzędach Triduum Paschalnego.

W Wielki Czwartek, który jest świętem kapłanów i pamiątką ustanowienia Eucharystii i Sakramentu Kapłaństwa niech będzie dniem naszego podziękowaniem Bogu za to, że mamy kapłanów, którzy sprawują dla nas Sakramenty, umacniają naszą wiarę, dodają nam sił i przewodzą nam w ziemskiej pielgrzymce w stronę nieba. Obrząd umycia nóg niech będzie znakiem pokory i postawy służebnej względem naszych bliźnich.

W Wielki Piątek Pan Jezus umiera za nasze grzech na krzyżu; niech nasza obecność na nabożeństwach Liturgii Męki Pańskiej będzie świadectwem wdzięczności za dar naszego Zbawienia. Zachęcamy wiernych do wzięcia udziału w publicznej Drodze Krzyżowej, która rozpocznie się w piątek rano o godz. 10:45 przed kościołem św. Moniki (St. Monica-St. Augustine Catholic Church) a przy naszym kościele będzie II stacja. Zapraszamy wiernych do udziału, bo jest to wspaniała okazja do publicznego wyznania naszej wiary.

Tradycyjna święconka w Wielką Sobotę niech będzie podziękowaniem Bogu nie tylko za chleb na naszym stole, za nasze rodziny, ale również za wszelkie dobro, którego doświadczamy każdego dnia. Przychodząc na Święconkę nie zapomnijmy o nawiedzeniu naszego kościoła i Pana Jezusa leżącego w Grobie.

Chciejmy, by piękna i głęboka Liturgia Wigilii Paschalnej ubogaciła nasze dusze i otworzyła serca wiernych na rzeczywistość Zmartwychwstałego Pana. Dobrze wiemy, że każdy z nas jest na swój sposób w tych dniach będzie bardzo zajęty, jednak nie powinno brakować nam czasu dla Chrystusa, który z miłości do człowieka umarł po to, abyśmy mogli żyć. To od nas samych zależy to czy dar zbawienia przyjmiemy, czy też w dalszym ciągu będziemy realizowali swój własny życiowy scenariusz. Pamiętajmy, że mamy tylko jedno życie i trzeba je przeżywać mądrze. Mamy żyć tak, by ciesząc się tym życiem zasługiwać zarazem na życie wieczne z Bogiem. Cóż za korzyść odniesie człowiek choćby cały świat zyskał, a na duszy szkodę poniósł i skazał ją na wieczne zatracenie? Niech więc nie zabraknie nam czasu dla Boga, a tak naprawdę dla samego siebie. Bowiem tylko święta przeżyte z Chrystusem mogą nam dać prawdziwą radość w wielkanocny poranek i być źródłem szczęścia na kolejny etap naszego życia.