Historia Szkoły Języka Polskiego w Bostonie
Historia Szkoły Języka Polskiego w Bostonie związana jest nierozłącznie z kościołem polskim, którego początki sięgają 2 października 1893 roku. W tym dniu kapłan Jan Chmieliński zostaje pierwszym polskim proboszczem w Bostonie. Dnia 15 czerwca 1894 rozpoczyna się budowa świątyni pomiędzy Dorchester Ave. a Boston St. Patronką jej zostaje Matka Boska Częstochowska.
Liczba parafian, która na początku wynosi około 600 osób, szybko rośnie. Wkrótce rodzi się potrzeba powstania szkoły. Do prowadzenia zajęć sprowadzono siostry zakonne ze Zgromadzenia Sióstr Felicjanek z Buffalo. Początkowo zajęcia odbywają się w sali pod kościołem. W roku 1911 oddano do użytku samodzielny budynek szkolny. Liczba dzieci wzrasta nieustannie. W pierwszym roku działalności zapisanych jest 103 uczniów. W 1926 ponad sześć razy więcej dokładnie 642. W tym czasie nauczaniem zajmuje się osiem sióstr i dwie świeckie nauczycielki. Ze względu na dużą liczbę uczniów, tworzy się po dwie klasy na tym samym poziomie. W niektórych z nich uczy się po 60 dzieci. Szkoła realizuje program nauczania obowiązujący szkoły katolickie. Naucza się historii, kultury polskiej i korzysta z podręczników w języku polskim.
W 1943 roku szkoła rozpoczyna przyjmowanie dzieci innych narodowości, niż polska. Powstaje zupełnie nowa sytuacja w procesie nauczania. Klasy dzieli się na dwie grupy. W jednej naucza się wszystkich przedmiotów w języku angielskim, w drugiej po angielsku i po polsku.W latach 1957 – 1966, powstaje organizacja zrzeszająca nauczycieli i rodziców, która aktywnie współpracuje z proboszczem. Pomaga finansować prace prowadzone przy odnawianiu sal lekcyjnych, przy założeniu biblioteki szkolnej oraz pokoju nauczycielskiego.
W latach 6o-tych, w wyniku różnych czynników nauczanie języka polskiego wyszło poza szkołę parafialną. W roku 1965 po-wstaje Sobotnia Szkoła Języka Polskiego, a założył ją Włodzimierz Pisarski, ówczesny Prezes miejscowego oddziału Związku Narodowego Polaków oraz wiceprezes Barbara Tomaszewska, która została dyrektorem. Liczba dzieci w tym czasie dochodzi do setki uczniów. Po roku 1986 kierownictwo Polskiej Szkoły przejął miejscowy duszpasterz – ks. Andrzej Sujka, a po nim przez jeden rok Aleksander Biedak. Później szkołą kolejno zarządzają: Barbara Przybylska, Wiesława Lauser, Małgorzata Biedak, Marta Brodowska, Beata Kozak. W roku 1989, na pamiątkę dziesięciolecia wizyty zwierzchnika kościoła katolickiego w Bostonie, szkole zostaje nadane imię patrona. Zostaje nim oficjalnie Polak, papież – Jan Paweł II. W roku szkolnym 1999/2000, w wyniku konkursu ogłoszonego na stanowisko dyrektora szkoły, nowym jej gospodarzem, zostaje Jan Kozak. Przejmuje szkołę, do której zapisanych jest blisko 90 uczniów i zatrudnionych 8 nauczycieli oraz księgowa. Ponieważ stan konwentu nie jest zadowalający, dyrektor przeprowadza jego niezbędną modernizację. Teren przy budynku zostaje uporządkowany. Na spółkę z parafią grodzi się go i sadzi drzewa, sieje trawę. Tym samym uczniowie zyskują miejsce do zabaw. Liczba dzieci ponownie rośnie. W 2002 do szkoły uczęszcza ponad 140 uczniów. W wyniku tego, przed szkołą staje nowy problem: brak wystarczającej liczby pomieszczeń. We wrześniu 2007, Szkoła Języka Polskiego musi ostatecznie przenieść się do budynku szkoły parafialnej St. Mary ‚s, ponieważ konwent pomimo przeprowadzenia tam wielu prac zostaje zamknięty. Szkoła ma na swoim koncie wiele sukcesów. Ciągle się rozrasta. Obecnie tylko w klasach najmłodszych uczy się około 80 dzieci. Ogółem jest ich 165. Prawie wszyscy uczniowie objęci są nauczaniem informatyki w języku polskim, czym zajmują się zatrudnieni w tym celu specjaliści. Dobrze wyposażona pracownia komputerowa znajduje się aktualnie w sali pod kościołem. Uczniowie redagują także własną gazetkę pt: „Głos Młodzieży”, która ukazuje się już czwarty rok. W ostatnich latach udało się po raz pierwszy w historii szkoły zorganizować nauczanie na poziomie licealnym. Dzieci z powodzeniem biorą udział w szkolnych i międzyszkolnych konkursach poetyckich. Przygotowują wraz z nauczycielami stałe w kalendarzu szkolnym imprezy, oraz wiele odbywających się poza nią. Do bardzo udanych z pewnością należy występ w Konsulacie Generalnym w Nowym Jorku, w grudniu 2003 roku. Innym przykładem są lekcje pokazowe przygotowywane na wszystkie zjazdy nauczycieli polonijnych. W kwietniu 2007 roku uczniowie klasy licealnej wyjechali do Polski do Łodzi na II Spotkania Szkól im. Jana Pawia II . Młodzież bierze udział w egzaminie Regents Examination in Polish. Uczniowie nie zeszli w punktacji poniżej 89, co dawało notę wyższą niż ocena dostateczna. Takie wyniki są sumą wzajemnej pracy dzieci, rodziców i nauczycieli.
(Tekst ukazał się w czasopiśmie “Głos Młodzieży” – Nr 9/2008)
